exp

może zrobimy drugą edycję jakoś w wakacje? chętnie bym coś zrobił, ale teraz mam zalew spraw ze studiami i pracą

jak wpadnie wypłata to kupię, wspieram kolegów z foruma

kurczę zrobiłbym coś, już daaawno nie brałem udziału w rywalizacji na gmc. ale teraz niezbyt mam czas bo sesja depresja heh

chciałbym tyle zarabiać robiąc to, co lubię

temat 10/10

oglądanie tak czegoś to jak picie tęczowej coli zamiast prawdziwej

skoro przechodzi do następnego poziomu to sprawdź dokładnie zdarzenie, musiałeś gdzieś przypadkiem dać kod lub klocek przechodzenia do drugiego poziomu. tabelę wyników robisz w osobnym roomie?

nie wiem co to ta hexaria ale wizualnie wygląda to tam dużo lepiej

ale jak skończysz tutorial to odblokowujesz normalny tryb

ej całkiem fajna gra i ma potencjał jeżeli wciąż nad nią pracujesz, to daj więcej efektów, animacji i znacznie powiększ pociski - walka stanie się bardziej satysfakcjonująca i będzie smyrać układ nagrody. myślę też, że portal powinien pojawiać się po zabiciu ostatniego wroga, a nie zniknięciu jego zwłok trafiłem też na bug (chyba), na jednym z poziomów poziom głośności muzyki zwiększał się i malał po trafianiu we wrogów (głośno i cicho na zmianę)

jeszcze jak robiliśmy złe (według gry) rzeczy, to rosły nam rogi

w sumie nawet nie wypowiedziałem sie na temat. wzruszać to gry mnie nie wzruszają, chyba jestem już za stary, a wszelkie inne stany emocjonalne towarzyszące grom raczej wynikają z czynników pozagrowych, aniżeli ich samych. ale taki przykład, który teraz przychodzi mi do głowy, to spelunky, te pierwsze z 2009 - tak, jak wojo powiedział, każda nowa gra to była nieprzewidywalna przygoda, tym bardziej, że ta gra miała wyjebane na ciebie - zawsze możesz zdechnąć w jakiś niesprawiedliwy sposób, a odkrycie sekretów świata gry to w dużej mierze łut szczęścia. blood z 1997 w sumie można nazwać grą 2D, a naprawdę niewiele gier potrafiło mnie tak pochłonąć. trudno mi wskazać, jak ta gra to robi, ale po prostu czuję się w niej jak prawdziwy element świata gry, a to przecież prosta strzelanka na buildzie no i muszę wspomnieć o najlepszej grze w historii, czyli falloucie. grając w niego towarzyszy mi uczucie, którego nie potrafię opisać, po prostu w falloucie czuję się jak we własnym domu przez całe życie spędziłem z F1 i F2 tyle czasu, że to absurd. nie jestem pewien, czy nie mówimy tu o pięciocyfrowej liczbie godzin. ale dla mnie to pierwsza część jest bezapelacyjnym czempionem i największym dziełem sztuki. tak naprawdę to znam tę grę na pamięć i nawet nie potrzebuję komputera, równie dobrze mogę ją sobie odegrać we własnej głowie powiedziałbym coś o underrail, ale ta końcówka naprawdę wszystko zepsuła i jestem obrażony na tę grę muszę jednak wspomnieć o grach 3D, mianowicie o deus eksach, które wspomniałem w poprzednim poście. skradanki to był niegdyś mój ulubiony gatunek, a ta seria naprawdę potrafiła mi dać to poczucie zaszczucia i zagrożenia wokół, a także takie dziecinne poczucie bezpieczeństwa, gdy siedziałem w ciasnym szybie wentylacyjnym i wiedziałem, że tam jest bezpiecznie i wrogowie mnie nie zobaczą. twórcy zarówno pierwszej części, jak i tych z jensenem potrafili się bawić z psychiką gracza. no i to jedne z naprawdę niewielu gier, które po ukończeniu zostawiły mnie z tym samym uczuciem pustki, które następuje po skończeniu jakiejś dobrej książki fabularnej. swoją drogą, jest jakieś słowo na to? za dzieciaka uwielbiałem tę grę i fakt, w niektórych momentach miało się łzy w oczach (oczywiscie w przenośni, bo nie jestem pedałem, żeby płakać), chyba właśnie głównie przez wspomniany przez ciebie system podejmowania decyzji. wprawdzie decyzje i moralność były w fable dziecinnie naiwne, ale właśnie o to chodziło w tej grze i idealnie wpisywały się one w przyjętą konwencję, dlatego tak zapadały w pamięć. wprawdzie dzisiaj ta gra nie ciekawi mnie zbytnio, ale dla dzieciaka jest to świetna pozycja. nie grałem w dalsze części, bo podobno są strasznie słabe

mam taką teorię, że w grach 3D postacie ludzkie wpadają do uncanny valley, im nowsza produkcja, tym głębiej. grafika 2D daje tu dużo większe pole do popisu, bo daje więcej roboty wyobraźni. gry 3D też oczywiście mogą to robić (wasteland 2), ale z jakiegoś powodu tak już w branży gier się przyjęło, żeby z tej możliwości nie korzystać. a fabuła i dialogi mogą być świetne, ale dużo tracą, kiedy postacie mają takie ryje a animacje i generalnie akcja są komicznie nieporadne. w tym najnowszym deus eksie wprowadzili jeszcze dynamiczną gestykulację i mimikę, to już w ogóle poziom cyrkowy

kurczę, bardzo fajna gierka. grafika bardzo mi się podoba, pomysł jest prosty, ale działa. jeżeli miałbym się czegoś przyczepić, dałbym opcję pełnego ekranu, pogrubiłbym trochę te paski i dodał możliwość wyłączenia muzyki. a, i te zielone gwiazdki to trochę niefortunna ozdoba, bo w ferworze walki mogą się pomylić z pociskami wrogów, zwłaszcza początkującemu. ale generalnie dobra robota, można by tę grę trochę urozmaicić i wyszłaby spoko produkcja

widać, kto się zna na dyzmarcie

wydało sie, dyzmek to multikonto ranmy

podoba mi się ten styl graficzny, nawet kiedyś robiłem coś podobnego, w sensie tylko czarny i bały

złapał zajawke na 3 dni, zrobił trochę gierki, zrobił zapowiedź ze screenami i się skończyło. w ogóle według mnie to niesprawiedliwe w stosunku ignatusa i na jego miejscu troche bym sie wkurwił, dobrze że nie jestem nim xd

głosuję na dyzmka, chociaż już tu nie wchodzi i ta gra nigdy nie wyjdzie

myślałem nad pixelbox i dywersantem, jednak w końcu zagłosowałem na tego drugiego, bo przypomniał mi lata młodości na gmclanie

Chell też

dopiero styczeń, a 2019 już zjedzony

dla mnie był to ciężki wybór między pocałunkiem i parkowaniem, ale jednak serce krzyczy parkowanie, sory nikas : (

od atencji jest instagram itd. nie ma sensu, żeby na gmclanie pod każdym postem te same trzy osoby pisały, że ładne

no, teraz żałuję, że nie dałem zapowiedzi gry, nad którą pracowałem, może miałbym szanse ale i tak jednak zaniechałem pracy nad nią. dawajcie w tym roku zróbmy jakieś gry