Maximal

Czy chodzi o Radio Flyer?

Dobry Boże, a co to za różnica? Tak jakby najbardziej liczyło się to, czy autor robił grę w garażu, na kradzionym sprzęcie, do tego nie jedząc przez dwa tygodnie. Przypomina mi to dzielenie muzyki na "komerchę" i "zespoły niezależe". Who cares?

a = (c - x) / (d - x) a (d - x) = c - x ad - ax = c - x ad - c = -x + ax ad - c = x ( -1 + a ) x = ( ad - c ) / ( -1 + a ) x = ( c - ad ) / ( 1 - a )

Zakodzone na szybko rozwiązanie z użyciem gridów: http://www.gmclan.org/up353_12_spadanie_bloczkow.html Wersja z komentarzami i opisem działania - jakoś później.

To nie będzie działało. Odwołując się do rysunków autora tematu: w pierwszej fazie wszystkie bloczki mają zmienną "stop" ustawioną na 1. Gdy usuniemy wskazany bloczek, bloczki po jego prawej stronie nie zaczną spadać, bo dalej mają "stop" ustawione na 1 (przecież dotykają siebie nawzajem). Jeśli zdążę to wrzucę dzisiaj przykład jak coś takiego poprawnie zrealizować.

Zwykle gry przeglądarkowe nudzą się po tygodniu, ale eRepublik wciągnęło mnie na dłuższy czas. Warto spróbować, chociaż nie wiem jak bardzo zmieniła się mechanika od czasu, kiedy w to grałem ostatnio (jekieś 3 lata temu).

GML for ( i = 0; i < instance_count; i += 1 ) { iid = instance_id[ i ]; if ( instance_exists( iid ) && iid.object_index == obiekt ) { zmienna = iid.asd; } } Coś takiego? Tylko, że jeżeli masz dużo obiektów innych typów to rzeczywiście będzie szybciej trzymać identyfikatory tych konkretnych w jakiejś strukturze danych.

W odróżnieniu od reszty osób odwołam się do źródła. Niestety, będzie to Wikipedia, bo aktualnie nic lepszego nie mam pod ręką. http://pl.wikipedia.org/wiki/Szczeg%C3%B3l...4%99dno%C5%9Bci Polecam trochę poczytać, choćby i nawet Wikipedię. Naprawdę, w dziejach ludzkości nie tylko Wy interesowaliście się takimi zagadnieniami. : )

Mimo wszystko pole do przekrętów jest dość szerokie. [sCORE0] nick=Maximal punkty=99999 [sCORE1] nick=T-800 punkty=430 [sCORE2] nick=mama punkty=410 [sCORE3] nick=taxi_driver score=125 punkty=305 [sCORE4] nick=Shil punkty=250 [TEAM] team="This game was created by team:Something Beautiful" email="t800.jacob@gmail.com" ******************************************************** ******************************************************** *****************SOMETHING BEAUTIFUL******************** *****************t800.jacob@gmail.com******************* ******************************************************** ******************************************************** [RESUME] code=8,83198770880377E16

Czas Apokalipsy. Jeden z lepszych.

Takie "kretynizmy" mieszczą się w konwencji baśni, z której garściami czerpie saga o Potterze. Pierwsze tomy były targetowane pod 10-11 latków, więc trudno się dziwić, że opierają się na stricte bajkowych motywach w rodzaju sów, które z niewyjaśnionych przyczyn zawsze znajdują adresata. Zresztą, to chyba zawsze była jedna z głównych przyczyn sukcesu powieści, również wśród dorosłych. Mnóstwo ludzi tęskniło do czegoś na kształt nowoczesnej wersji Nibylandii, a Rowling idealnie trafiła ze swoim pomysłem w to zapotrzebowanie. Kinga ostatnio czytałem Rękę mistrza (oryg. Duma Key). Przyznać trzeba, że umie chłop budować klimat, chociaż z tej konkretnej powieści można by spokojnie wyciąć kilka dłużyzn. Aktualnie spoglądam łakomym wzrokiem w kierunku Dallas '63. Dla odmiany coś, czego nie polecam: Trylogia Millennium Larssona. Ostatnio znowu zrobiło się o niej trochę głośniej za sprawą nowej ekranizacji made in Hollywood ("Dziewczyna z tatuażem"). Czytałem całość kilka lat temu i o ile z czystym sumieniem można ten szwedzki kryminał nazwać dziełem dobrym, to miano bestsellera i masowa histeria z nim związana jest dla mnie zaskoczeniem. Pierwsza część broni się dość dobrze (bo można ją potraktować jako oddzielną powieść kryminalną), ale dwie pozostałe już niekoniecznie. Przede wszystkim, są niemiłosiernie rozwlekłe i przeładowane gadaniną polityczno-dziennikarską. Jasne, jednym będzie się to podobać, drugim nie - mnie osobiście dość szybko się to przejadło i z wytęsknieniem wyczekiwałem jakichś rzeczywistych postępów w rozwoju fabuły. Kolejny zarzut: bohaterowie. Centralną postacią jest oczywiście Lisbeth Selander, dziewczę ciekawe i intrygujące. Szkoda tylko, że nie można tego samego powiedzieć o dziennikarzu śledczym, Mikaelu Blomkvist'cie, którego nijakość jest wręcz obraźliwa. Generalnie ciśnie się na usta złośliwa uwaga, że trylogia zawdzięcza sporą część sukcesu śmierci autora. Och, no i ja również zaliczyłem niedawno wiedźmińską sagę. Uznałem, że w związku z sukcesem gry wypada znać. ;o

GM8 działa już całkowicie na plikach PNG, a ze schowka wklejasz bitmapę, która nie zawiera informacji o kanale alfa. Aby zmienić przezroczystość jakichś obszarów obrazka po prosu użyj gumki, albo, jak napisał Roki, opcji "Erase a Color..." .

Zgaduję, że chodzi o płaszczyznę euklidesową. gdzie x0 i y0 to współrzędne środka, a r to promień. Całe szczęście, że trzymam w piwnicy chińskiego mędrca, bo takie informacje są rzeczywiście niedostępne dla zwykłego śmiertelnika.

Śmiem zgodzić się z powyższą opinią.

Bo "Zabójstwa..." nie ogląda się dla fabuły, tylko dla misternie skonstruowanych bohaterów. Chociaż ja osobiście często włączam go tylko po to, żeby pogapić się na krajobraz Kanady uchwycony ręką Deakinsa i posłuchać genialnego soundtracka. Dobry film, zgadzam się.

Ze świeższych polecam "Wyspę tajemnic". Ścisła czołówkach wśród tych, które w tym roku widziałem.

Oczywiście, po fakcie to zawsze wszyscy mądrzy. :>

" Sławianie, my lubim sielanki. "

Mit. http://faculty.washington.edu/chudler/tenper.html

Czy zechciałbyś poprzeć tę tezę jakimiś argumentami? I nie, nie mówię tu o "bo tak mi się wydaje".

Ot, taka mała zmiana klimatu.

Pozwolę sobie wytknąć pewną drobną nieścisłość: https://gmclan.org/uploader/353/paqo.jpg.

@Marmi: Rzeczywiście, od jakiegoś czasu z różnych przyczyn postuję rzadko. Nie zmienia to faktu, że nieco dłuższa wersja listy istnieje gdzieś w zakamarkach mojego dysku. Pierwotnie planowałem wydać wszystko w formie jednej skompresowanej paczki lub serii mniejszych, lecz pojawił się jeden podstawowy problem: odnalezienie niektórych starszych gier stanowi wyzwanie nawet dla najwybitniejszych nekromantów. Poza tym, w obliczu zbliżającej się rewolucji (patrz dwa posty wyżej) dłubanie się w czymś takim wydaje mi się bez sensu. Można by się co prawda pokusić o stworzenie podstrony Hall of Fame, na którą można by wrzucać notki o godnych uwagi grach, ale o to już męczcie Panów Adminów. ;)

Dlaczego nie ma poruszania w czterech kierunkach? Nie umiesz czegoś zrobić, więc uznajesz to za ficzer? Żeby było trudniej? No naprawdę Stanisławie, bardzo się zawiodłem.

Łee, nie zgadł Babci Weatherwax. :(