Korodzik

Tym razem nie ma homoerotycznych dowcipów na pasku zadań. Chcę być czysty i niewinny ;/

Gdy słyszę o dziewczynce-sierotce przygarnianej przez chłopaka, aż mi się kojarzy z tym.

Zerknąłem, by stwierdzić, czy dyzmek się poprawił. No więc: - W treningu dowiadujemy się o klawiszach sterowania dopiero, gdy... sami podejdziemy do kartki. Czyli że poznamy klawisze sterowania tylko wtedy, gdy już je znamy. - Grafika (zwłaszcza te paskudne bronie) jest nadal nieestetyczna, oj, przydałby się dobry grafik. - Nie wiadomo, której broni bohater używa w danej chwili (można by to zrobić choćby zmianą celownika.) - Nadal dużo ortografów ("chuki" :D) - Irytujące, stale pojawiające się okienka komunikatów o posiadanej przez nas broni - Czy mi się zdaje, czy nasz bohater jest nieśmiertelny, a amunicja nieskończona? (przez co nie ma sensu używania słabszych broni) - Muzyczka w szpitalu nie pasuje, niby mamy mrok, cichociemnych wrogów, a tu przygrywa emocjonujący, głośny metal, do tego pasowałby raczej jakiś straszny ambient. Ale widać pewną poprawę, na pewno jest to lepiej zrobione niż wcześniejsze gry. Chętnie nawet zagram w pełną wersję.

Czytałem Wędrowycza, ale niezbyt mi się spodobał... Pomysły są dobre, ale warsztat pisarski do chrzanu.

szczerze mówiąc demo nadal mocno siermiężne... Pomysł ze "schizami" jest ciekawy, choć nie wiem, czy nie wepchnięty trochę na siłę.

Toż to przecież 20763927! Znałem faceta, pisał świetne posty.

150 zł, dezodorant, kilka tabliczek czekolady, plecak. A sam sobie w prezencie kupiłem na Good Old Games: Serious Sam: The Second Encounter, Oddworld: Abe's Oddyssee, Messiah, Blood II: The Chosen oraz Sid Meier's Alpha Centauri.

to właśnie jest policzek

Człowiek-bandżo http://judgedeadd.deviantart.com/art/The-S...alanx-275365463

Halpowicze to grupka userów (a to: Globi, Kamrat, Zychu, dziadekkleofas i jego powroty zza grobu, inni zapewne też), którzy lubią spamować na GMClanie i obrażać innych. Od zwykłych użytkowników GMClanu odróżnia ich zaś to, że nazwali się halpowiczami i trzymają się razem.

Ja ostatnio zaliczyłem Harry'ego Harrisona serię o Edenie, czyli ludzie prehistoryczni contra inteligentne jaszczury. Bardzo satysfakcjonująca lektura, wciągająca. Obecnie zaś zabrałem się za Dziękuję, Jeeves!, czyli lekką komedię z wyższych sfer.

Tak się składa, że może być "liniowa" i "nieliniowa" fabułą poza grami. Bywają rościutkie fabuły oparte na zasadzie "od przypadku do przypadku", czyli - jeden wątek, w nim sklejone ze sobą kilka epizodów, niemających ze sobą nic wspólnego. Jak np. wyprawa w lochy ze skarbem. Sklejamy ze sobą: epizod "walka ze smokiem", "ucieczka przed toczącą się kulą", "ucieczka z pokoju iluzji" itp. i mamy taką tam "fabułę". Można te epizody dowolnie usuwać, mnożyć, mieszać itp. Przykład - dowolna kreskówka typu Tom & Jerry, gdzie w sumie mamy nie tyle fabułę, co serię kilkusekundowych skeczy na ten sam temat, "Jerry dokopuje Tomowi". Fabułą nieliniową można nazwać złożoną, wielowątkową historię, w której poszczególne wydarzenia splatają i zazębiają się; już w początkowych postępkach bohaterów widać zapowiedzi odległych zwrotów akcji, a z kolei echa jakiejś ważnej czynności odnaleźć można i w kolejnych rozdziałach. Każde zdarzenie, każdy epizod jest tu ważny i wynika logicznie z poprzednich oraz jest niezbędny do wywołania kolejnych. Nie da się niczego wyjąć, wykasować żadnej sceny bez rozwalenia połowy fabuły. Przykładem - a choćby jakakolwiek dłuższa powieść, Władca Pierścieni.

Nie dla jaj, tylko dla dyzmka. Przepraszałem go już za bycie złośliwym? No to przepraszam teraz.

Szkoda, że karta graficzna mi siadła, bo bym sobie zagrał. Jestem szczerze zainteresowany. Spodziewajcie się opinii (pozbawionej tanich złośliwości) za jakieś dwa tygodnie.

Suspens - wiemy, że coś się stanie, ale nie wiemy bliżej kiedy i jak. Przykład z Call of Cthulhu: Dark Corners of the Earth - scena w rafinerii, kiedy to idziemy korytarzami, a co jakiś czas włącza się niekontrolowana telepatia bohatera i oglądamy akcję z perspektywy pewnego stwora... który, jak sobie zdajemy powoli sprawę, podąża naszym śladem.

Sam fakt, że chłopak zdaje sobie sprawę z własnych ograniczeń i autentycznie chce się uczyć i poprawiać, czyni go o wiele przyjemniejszą i inteligentniejszą osobą od 80% nowicjuszy na tym forum (i w ogóle na świecie).

W Gothicu pamiętam... moment, w którym magowie opowiadają nam o Xardasie, a nieco później samo spotkanie z tymże Xardasem. W obu przypadkach to po prostu dialogi, ale to uczucie, że oto właśnie odkrywa się wielka tajemnica... Jest też chwila późno w grze, kiedy to idziemy do Starego Obozu, a tu nie chcą nas wpuścić... i po chwili w rozmowie z przyjacielem dowiadujemy się, co się stało.

Planescape: Torment Moment trafienia do Fortecy Żalu, z tą muzyczką, brzmiącą jak podsumowanie całej gry, od razu działał na emocje. A to, co się potem działo! - spotkanie ze swoimi dwiema "klonami", ostateczna konfrontacja z Wiekuistym (miał świetne teksty). Portal Chwila na końcu ostatniego testu, kiedy to jedziemy na platformie, a tu zza rogu wyłania się piec, włącza się i zdajemy sobie niejasno sprawę, że mamy kilka sekund na uniknięcie śmierci. (Gdy grałem po raz pierwszy, w tym momencie zaatakowała mnie też z tyłu kulka energetyczna z wcześniejszej częsci testu, która wcześniej przeze mnie zaczęła się niekontrolowanie odbijać od ścian) Ogólnie Muzyczka to połowa sukcesu, jeśli chodzi o klimat.

https://forum.gmclan.org/index.php?showtopic=27624

Zagłosowałem na swoją starą bo chcę tego przeklętego xboxa.

Ortalio - Włodzimierz Czyli opowieść o zwykłym człowieku w niesamowicie zwykłej wannie.

Robotników mi sprowadź, co by za mnie wynosili śmieci.

Mark Klem - GNA

The Lost Child | Homestuck vol. 8 Takie se. Dość nieciekawe i jakby niespójne.

Ale o co chodzi? Jakie obrazki? Czy moje dzieła sztuki paintowej też mogę przerobić w ten sposób na kasę?