Jakim

Proponuję też korektę językową, mam nadzieję, że wszystkie opcje dialogowe są w zewnętrznych plikach (jeżeli nie - natychmiast przekonwertować!), mogę się tym zająć za tydzień na przykład.

Mnie się również podoba. Ale raczej mgliście widzę animację.

Tak, tło jest sympatyczne, ale nie czuć, że jest tłem. Przynajmniej ja mam takie odczucie.

Każdy element z osobna jest nawet przyzwoity (no, może te twarze - strasznie rozmazane i z ubogą paletą, nie przypomina to celowego, zaplanowanego zabiegu), ale wszystko się wzajemnie "gryzie". Postacie nie rzucają cienia, nie wtapiają chociaż trochę w otoczenie, co sprawia, że wszystko jest samo dla siebie. Dodatkowo, nie starałeś się nadać żadnej głębi całości, przez co wszystko wygląda płasko. Spróbuj uwypuklić to, co jest pierwszoplanowe, a to, co pełni rolę tła, niech nie przyćmiewa reszty. Da się to połączyć w taki sposób, by robiło wrażenie. Póki co cały wysiłek włożony w grafikę niknie.

Niezależnie, z pewnych przyczyn (jak i również ekonomicznych, jak mniemam) brązowy papier jako jedyny nadaje się na tamtą salkę wykładową w Szczyrkowym ośrodku.

/me na tropie mechaniki kwantowej :unsure:.

Graficznie kiepskawo! Jeżeli nie jest za późno, warto popracować nad spójnością - w tym celu ujednoliciłbym nieco kolorystykę i stonował otoczenie.

Dwóch inżynierów wybrało się na wyprawę balonem. Wszystko zapowiadało się dobrze, nagle jednak zerwał się silny wiatr, który zniósł balon bardzo daleko od miejsca startu. Dryfujący w balonie podróżnicy byli zagubieni. W pewnej chwili zauważyli w dole na drodze samotnego piechura. - Halo, proszę nam powiedzieć, gdzie się znajdujemy! - wykrzyknęli. Przechodzień po chwili milczenia zawołał: - Znajdujecie się w balonie! - Do diabła - rzekł jeden z podróżników - że też musieliśmy akurat trafić na matematyka. - Skąd wiesz, że był to matematyk? - zapytał drugi. - To oczywiste, przecież jego odpowiedź była doskonale precyzyjna, ale zupełnie bezużyteczna. - Ja za to wiem że panowie są inżynierami - odkrzyknął Matematyk. - Tak? A skąd? - To banalne: przeprowadzacie eksperyment, który oczywiście wam nie wyszedł, za nic w świecie nie wiecie gdzie jesteście i prosicie matematyka o pomoc. ------- Żona zauważyła, że ostatnio mąż - Już mnie nie kochasz! Wolisz tę przeklętą matematykę! - Nie, kochanie. Wcale tak nie jest - ze spokojem odrzekł mąż. - Udowodnij! - No dobrze... ustalmy epsilon większy od zera... ------- Świeżo upieczony profesor matematyki udał się do urzędu zatrudnienia, by znaleźć sobie robotę. - Jakie ma pan wykształcenie? - Jestem profesorem matematyki. - Umysłowy... jeszcze profesor... no przykro mi, nie ma roboty dla profesorów... Polska się buduje, rąk do pracy trzeba, a dla profesorów... no cóż, pracy nie ma... I tak co miesiąc. W końcu profesor puknął się w czoło, poszedł do innego urzędu: - Jakie ma pan wykształcenie? - Niepełne podstawowe. - Ooo... to wie pan, będzie dla pana robota, tylko... niepełne podstawowe, to tak nieładnie wygląda. Na kurs pana poślemy. I tak się stało. Profesor wchodzi niepewnie do sali, w ławkach siedzą sami "dojrzalsi" ludzie. Siada niepewnie w ławce. Po chwili wszedł belfer, zaczął coś tam tłumaczyć... obaczył nowego i do tablicy. - Proszę mi napisać wzór na pole koła. - Eeee.... - Pole koła.... pole koła... cholera, kiedy to profesor używał tak trywialnych wzorów... pole koła... no cholera... jak to szło.... no ale nic, jestem profesorem, wyprowadzę sobie... - myśli profesor, bierze kredę i liczy... jedna tablica wyliczeń, druga, trzecia, czwarta, piąta.... minus PI r kwadrat. - No cholera, skąd ten minus, gdzieś jest źle... W tym momencie cała sala szepce: - Zamień granicę całkowania.... ------- Jaka jest różnica między matematykiem a filozofem? Ten pierwszy potrzebuje kartki, ołówka do pisania oraz kosza. Ten drugi - tylko kartki i ołówka. ------- x^p+y^p = (x+y)^p - to jest wzór, który stosuje każdy uczeń odbiegający od przeciętności. Jak odbiega w górę, to stosuje go modulo p, jak w dół - to dla wszystkich liczb rzeczywistych. (Jarosław Wróblewski) ------- Student zdaje egzamin z rachunku prawdopodobieństwa w formie testu wyboru "tak/nie". Wpatruje się w pytania przez 5 minut i nagle doznaje olśnienia. Wyjmuje z portfela monetę i zaczyna rzucać, zaznaczając odpowiedź "tak", gdy wypadnie orzeł i "nie", gdy wypadnie reszka. Po pół godzinie ma zrobione wszystkie zadania. Kiedy do końca testu zostaje tylko kilka minut, student znowu zaczyna rzucać monetą, mamrotać coś pod nosem i pocić się. Podchodzi do niego egzaminator i pyta, co się dzieje. Student na to: Sprawdzam swoje odpowiedzi. ------- A Polish peasant wins a trip on Concorde. When the captain asks if he would like to come see the cockpit he refuses: No, no, he says, I am just a simple pole in a complex plane. Inna wersja (Peter Lax): Q: What's the contour integral around Western Europe? A: Zero, because all the Poles are in Eastern Europe! Addendum: Actually, there ARE some Poles in Western Europe, but they are removable! ------- Q: Do you believe in one God? A: Yes, up to isomorphism. ------- Q: Why didn't Newton invent group theory? A: He wasn't Abel. I na koniec:

http://www.youtube.com/watch?v=VcDy8HEg1QY To bym stawiał w ciemno ;).

W wolnym czasie (brakuje mi go niestety) postaram się dorobić wraz z rzutowaniem perspektywicznym.

Amaterasu: Można przeprogramować na wyższe wymiary, tyle że będzie więcej obliczeń. Zauważ, że rzutem (cieniem) w czterowymiarowej przestrzeni jest trójwymiarowy obiekt, więc taki cień może być mało interesujący z "ludzkiego" punktu widzenia. I tak, masz rację, kostka jest najpierw rzutowana z 4D na 3D, a potem dzięki skryptom GM na 2D. HuderLord: Użyj zatem zwykłych macierzy (np. jako ds_grid). Na razie za bardzo nie wiem, co chcesz osiągnąć, więc nie mogę doradzić zbytnio.

Nie za bardzo korzystałem z d3d_transform, ale mam gdzieś spisane macierze obrotów (jest ich sześć) oraz skrypt mnożenia macierzy (z użyciem ds_grid). Nie wiem, na ile będzie Ci to pomocne.

Taka mała zabawka, komentowania nie ma wiele. Wyświetlanie hipersześcianu z użyciem GM8 (bez żadnych bajerów). http://jakim.pl/files/hypcube.zip (1.82MB) Kod rzutowania (bez perspektywy) znajduje się w skrypcie transform i korzysta jedynie z funkcji trygonometrycznych i podstawowych operacji algebraicznych. Napisane na potrzeby referatu pt. "Widzieć czwarty wymiar".

Jeżeli wymiary tablicy są ustalone, to można łatwo rzutować adresy na jednowymiarową tablicę i odwrotnie. Przyjmijmy oznaczenia: w,h,z - rozmiary tablicy adres3D -> adres1D [i,j,k] -> [i+j*w+k*w*h] adres1D -> adres3D -> [Mod[i, w],Floor[Mod[i, w*h]/w], Floor[i/(w*h)]]

Dawno nie komentowałem w tym wątku (w ogóle? :D), ale dla takich prac aż warto. Postać i bez komentarza wygląda na taką, jak ją opisałeś. Świetne tło.

Do tego raczej nie potrzebujesz upadku GMClanu.

Spróbuję, dzięki. Pytam, bo chcę uniknąć ładowania kobył do małego programiku.

Hej, szukam jakiejś nieskomplikowanej biblioteki do gifów, dokładniej wymagam od niej skalowania, konwersji do obrazu czarno-białego animowanego gifa oraz, co jasne, odczytywania pikseli. Jestem zbyt leniwy, by samemu od początku pisać coś, co zapewne ktoś już stworzył (i to lepiej). Pracuję w Code::Blocks. Dzięki za wszelkie propozycje.

Bo demoscena wymiata w każdej formie sztuki elektronicznej. Handluj z tym.

jazzy

Ładnie, z opisu podoba mi się. Sprawdzę i przetestuję, jak tylko będę mógł.

Z tego złudnego poczucia eliciarstwa się wyrasta (raczej). Tym niemniej utwór dobry (jak to Ray), chociaż prosty w budowie.

Dobre!